To już pół wieku! 19 maja 1973 r. bł. Kardynał Stefan Wyszyński dokonał konsekracji naszego odbudowanego kościoła.
Budowa kościoła, ufundowanego przez królową Marię Kazimierę Sobieską jako wotum dziękczynne za zwycięstwo króla Jana III nad Turkami pod Wiedniem i zaprojektowanego przez Tylmana z Gameren, rozpoczęła się w styczniu 1688 r., kiedy to król i królowa położyli kamień węgielny. 27 czerwca, w dniu objęcia fundacji przez sprowadzone z Francji mniszki, kościół nie był jeszcze ukończony, ale można już w nim było sprawować liturgię i przechowywać Najśw. Sakrament. Prace nad wykończeniem i wyposażeniem świątyni trwały jeszcze długo, a dodatkowo opóźniła je śmierć króla i wyjazd królowej Marysieńki do Rzymu. Konsekracja kościoła miała miejsce dopiero 16 czerwca 1715 r., a dokonał jej biskup poznański Bartłomiej Tarło.
Przez kolejne 250 lat świątynia była miejscem modlitwy mieszkańców Warszawy i mniszek, miejscem, gdzie Najświętszemu Sakramentowi oddawano nieustanną cześć.
Zburzony podczas Powstania Warszawskiego w wyniku niemieckich bombardowań z 31 sierpnia i 1 września 1944 r. kościół zamienił się w górę gruzu. Skalę zniszczeń najlepiej pokazują fotografie z 1945 r. i z lat późniejszych.
Biuro Odbudowy Stolicy prace przy odbudowie kościoła podjęło dopiero w 1947 r., w następnym roku przystąpiono do odgruzowywania, a na początku 1949 r. do prac budowlanych. Świątynię oddano do użytku 7 lutego 1953 r. Kolejne 20 lat zajęły prace wykończeniowe. Powoli, dzięki pracy sióstr i ofiarności dobroczyńców z całej Polski, powstawało też nowe wyposażenie wnętrza.
Aż wreszcie nadszedł dzień konsekracji odbudowanego kościoła. Kronikarka zanotowała tego dnia:
Jego Eminencja Ksiądz Kardynał Prymas Stefan Wyszyński dokonał konsekracji naszego kościoła pod wezwaniem świętego Kazimierza oraz wielkiego ołtarza. Namaszczenie, z jakim dokonywał czynności konsekracyjnych, udzieliło się nam, jak również licznie przybyłym kapłanom, a także wiernym.
W ołtarzu umieszczone zostały relikwie świętej Agnieszki oraz, z wielką radością ofiarowane przez ojców Jezuitów, relikwie świętego Andrzeja Boboli.
Mszę świętą pontyfikalną celebrował Ojciec Opat Placyd Galiński, a Ksiądz Kardynał Prymas wygłosił Słowo Boże. Po Mszy św. Ojciec Opat zwrócił się z gorącym podziękowaniem zarówno do jego eminencji księdza prymasa jak i do wszystkich, którzy przybyli na tę uroczystość, by dzielić z nami radość tego wielkiego dnia naszej małej świątyni, uważanej przez wielu za symbol Powstania Warszawskiego.
Według opinii osób z otoczenia Księdza Prymasa była to najpiękniejsza uroczystość konsekracji, jaką mieli szczęście przeżyć po wojnie, a przecież Ksiądz Prymas dokonał ich tak wiele!
Homilia Ks. Kardynała Prymasa Stefana Wyszyńskiego, wygłoszona w naszym kościele 19 maja 1973 r.:
