- Kim są oblaci?
Czym jest oblatura? Kim jest oblat benedyktyński? O. Gabriel Brasò OSB wytłumaczył to w jasny sposób: Oblat to chrześcijanin, pragnący z przekonaniem i głęboko żyć Ewangelią; który odkrył w Regule św. Benedykta oświecającą drogę, która ułatwia mu podążanie za Chrystusem i pobudza go do służenia Bogu i braciom z czystszą miłością, drogę, która czyni go bardziej wspaniałomyślnym w przeżywaniu swojego stanu życia…
Oznacza to, że oblatem może być mężczyzna i kobieta, świecki i kapłan, osoba żyjąca w małżeństwie i samotna. Oblatura benedyktyńska jest drogą, która służy za wsparcie i która pomaga człowiekowi żyć jego własnym powołaniem.
Oblaci benedyktyńscy nie są stowarzyszeniem, trzecim zakonem, ruchem, lecz są ludźmi bardziej świadomymi swojej konsekracji chrzcielnej, którzy pragną żyć duchowością reguły św. Benedykta, wiążąc się z konkretnym klasztorem.
To chrzest jest prawdziwą ofiarą (łac. oblatio) chrześcijańską, w której człowiek zostaje odrodzony w Chrystusie. Dlatego chrzest jest modelem i miarą wszelkiego ofiarowania, każdego życia ofiarowanego Bogu i braciom.
Oblat benedyktyński jest wezwany do wnoszenia we wspólnotę Kościoła, w rzeczywistość, w której żyje i działa, cech charyzmatu benedyktyńskiego: Chrystus w centrum, modlitewne słuchanie słowa Bożego i życie nim, intensywne uczestnictwo w liturgii, głębokie życie wewnętrzne i miłość bliźniego.
- Co jest wymagane?
Są trzy dyspozycje wymagane do tego, by zostać oblatem:
– Szczere pragnie wzrostu w życiu duchowym, stopniowego dążenia do upodobnienia się do Chrystusa, powrotu do Boga, prawdziwego szukania Boga, jak zachęca św. Benedykt: „Słuchaj, synu, nauk mistrza i nakłoń [ku nim] ucho swego serca. Napomnienia łaskawego ojca przyjmuj chętnie i wypełniaj skutecznie, abyś przez trud posłuszeństwa powrócił do Tego, od którego odszedłeś przez gnuśność nieposłuszeństwa” (Reguła, Prolog).
– Miłość dla św. Benedykta i znajomość jego Reguły, ponieważ jej zasadnicze punkty powinny nadawać kierunek duchowej drodze oblata. Dlatego oblatura benedyktyńska jest nie do pogodzenia z przynależnością do ruchów czy trzecich zakonów, które czerpią z innych tradycji duchowych.
– Przynależność do określonego klasztoru. Cechą charakterystyczną życia benedyktyńskiego jest stałość, przez którą mnisi przyrzekają żyć aż do śmierci w klasztorze, w którym złożyli profesję. W ten sam sposób oblaci ofiarowują się Bogu w określonym klasztorze, który uważają za drugą rodzinę, z którą czują żywotną łączność, uczestnicząc w modlitwie, w podejmowanych inicjatywach oraz, według swych możliwości, służąc swymi umiejętnościami i czasem.
Jeśli chodzi o oblatów klasztoru benedyktynek od nieustającej adoracji, oczywiste jest, że powinni oni podzielać i konkretnie wyrażać szczególną miłość dla Eucharystii: poprzez coraz częstsze i bardziej świadome w niej uczestnictwo oraz poświęcanie czasu na adorację eucharystyczną, każdy według swych możliwości.
Poprzez oblację osoba zostaje włączona do rodziny monastycznej przez więzi głębokiego braterstwa i wzajemnej współpracy.
- Spotkania
Aby ożywić w oblatach ducha benedyktyńskiego oraz aby ułatwić i umocnić wzajemne poznanie i miłość braterską, każdego roku organizowanych jest kilka spotkań w klasztorze. W ich programie przewidziany jest również czas na formację duchową i modlitwę.
Oblatura posiada również element wspólnotowy, którego nie sposób przecenić. Oblaci z tego samego klasztoru budują między sobą więzi przyjaźni braterskiej, które są wyrazem ich ducha miłości bliźniego. Tak jak miłość łączy ich ze wspólnotą klasztoru, tak również jednoczy ich wzajemnie ze sobą.
- Przyjęcie do oblatury
Przyjęcie do etapu przygotowującego do oblatury dokonywane jest przez Matkę Przeoryszę. Czas trwania tego etapu jest różny, zwykle nie krótszy niż rok. W tym czasie nowicjusz oblacki ma sposobność pogłębienia swej znajomości specyficznych rysów duchowości benedyktyńskiej i utożsamienia się z nimi.
____________________________
Spotkania dla oblatów i zainteresowanych oblaturą benedyktyńską
____________________________
Kontakt dla zainteresowanych oblaturą przy naszym klasztorze:
